Güzel kalemleri çizgisiz sayfalarla buluşturmak için ne kadar eşsiz bir sabaha karşı! Etmek istediğim tüm teklifleri içimde defalarca tekrarlamaktan dengesi bozulmuş doğamı, uyuyacağım birkaç saat içinde normale çevirmeye çalışacağım birazdan.
Ciğerlerim kadar havasız; anılarımı üzerine kıyafetler atarak saklamaya çalıştığım yatak odam, beni sırtımdan itiyor yeni bir hayata başlayayım diye. Üzerine vazife olmadan kalkıştığı şey kendi sonu olacak; bilmiyor.
Pollyanna kıyafetlerimi yeni çıkardım, şimdi üzerime ağırlık çöküyor. Komidinin üzerine koydum gülümsememi. Çıplağım şimdi. Yalnızca gözlerim kapalı. Üzerime, umut örtüsünü çekmeye çalışıyorum. Yatağımın, benim olmayan kısmına sıkışmış. Çekiyorum çekiyorum, gelmiyor. Ancak ayaklarımı örtüyor, yüreğim hala açıkta.
Başucumdaki hayaletlere arkamı döndüm. Sadece sessiz çığlıklarını duyuyorum. Açılmış kocaman ağızları ıssızlık yaymaktan başka bir işe yaramıyor bu gece.
‘Kara’ kalemimi yerine koymamın vakti geldi. Gözlerimi açıp, uykuya dalmamın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder