Kendimi çarmıha geren ellerim var benim; tecrit odasına dışarıdan kilitleyecek ellerim…
Yolunda giden dünyayı durduran donuk; zamanla olan göbek bağımı parçalayarak kopartan cani ellerim var…
Kalp denilen organın içindekileri söküp alıp, kağıtlarda şekillendiren, bir bakışın en soğuk anı kadar geride, kendini keskinleştiren; pamuktan nasır ellerim…
Kendi yarattığı hayat maketini yumruklayarak ufalayan; serinlemek için ateşe dokunan…
On parmağında on marifet ellerim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder