Güzel kalemleri çizgisiz sayfalarla buluşturmak için ne kadar eşsiz bir sabaha karşı! Etmek istediğim tüm teklifleri içimde defalarca tekrarlamaktan bozulmuş doğal davranış eğrimi uyuyacağım birkaç saat içinde normale çevirmeye çalışacağım birazdan. Ciğerlerim kadar havasız, anılarımı üzerine kıyafetler atarak saklamaya çalıştığım yatak odam, beni sırtımdan itiyor yeni bir hayata başlayayım diye. Ve üzerine vazife olmadan kalkıştığı şey kendi sonu olacak, bilmiyor.
Polyanna kıyafetlerimi yeni çıkardım attım, şimdi üzerime ağırlık çöküyor. Komidinin üzerine koydum yüzümde gün boyu asılı kalmış gülümsememi. Çıplağım şimdi; yalnızca gözlerim kapalı. Üzerime, umut örtüsünü çekmeye çalışıyorum; sıkışmış yatağımın benim olmayan yarısına. Çekiyorum çekiyorum, gelmiyor. Ancak ayaklarımı örtüyor; yüreğim hala açıkta.
Başucumdaki hayaletlere arkamı döndüm. Sadece sessiz çığlıklarını duyuyorum. Açılmış kocaman ağızları ıssızlık yaymaktan başka birşey yapmıyor bu gece.
‘Kara’ kalemimi yerine koymanın vakti geldi. Gözlerimi açıp, uykuya dalmamın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder