Çok uzatmayacağım. Toplayıp koyuyorum küçük çantama kendini büyük sanan umutlarımı. Küçük ceplere heyecanlarımı da sıkıştırıp gideceğim. Ömürler kadar sürmeyecek hazırlanmam. Kelimelerimi de kendimle birlikte götüreceğim, ardımdan öyle sağa sola saçılmayacaklar, halında iz bırakmayacaklar.
Zaten yapamıyor olmam bir yana, üzerinde çok da konuşmayacağım bu sefer. Yenilginin adını değiştirmeyeceğim, önüne arkasına savunmalar koyup, kabullenmezlik etmeyeceğim.
‘Hoşça kal’ derken, gerçekten öyle kalmanı istemeyeceğim. Çünkü ölene dek aklınla kalbinin bende kalmasını dileyeceğim içimden.
Sonra kaldıracağım tüm gücümle bana sonsuz ağır gelen çantayı. Ve taşıyamayacağımı bilerek, gözyaşlarımı da o iliştireceğim.
Yolda bir yerde bırakıp, yoluma devam edeceğim bu sefer.
Sen korkma, uzun sürmez toparlanmam...
‘Hoşça’ da kalma...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder