Tatsız bir ıssızlık bu... Yarını olmayan dünden sezinli bugünsüzlük. Apar toparlamış ne yapacağımı bilemediğim bir bavulla çölün ortasında beni alıp götürecek tekneyi bekliyorum. Dakikasızlık, çevremde günüm kalmadığını söylüyor. Dünya kocaman bir kitap ve çevirmeyesim var sayfalarını. Kapatıp gitmek, sonunu getirmemek istiyorum.
Deli olmak kolaydı eskiden, akıllı madalyonumu etime zımbalamamışken… Çevresinden dişlerimle kazısam kaç yazar! Aradaki çizgide bile değilim. Asla kesişmeyeceğim bir daha kendimle. Kendimin gölgesi; gölgesine üstünlük taslayan doğruyum!
Çok sessiz bu gece beynimdeki cüceler. Yerlerini dilsiz devlere bıraktılar çünkü. Devlerin görevi çöreklenmek acı merkezime. Sıkıştırıp anı dağımı, kendilerinden daha sessiz bir volkanik patlama yaratmak; beni içeriden yakmak...
Tatsız gece, tatsız ıssızlık, karmakarışık yoksunluğa karışırken; olmazlardan olmaz beğeniyorum. Kendimi dünyanın kitap ayracı yapıp, kapağı kapatıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder